de wijde wereld wenkt
ik kan de lokroep niet weerstaan

er rinkelen woorden aan de overkant
die ik bevrijden wil, droog
wrijven met wit zand en poetsen
met mijn doek vol levend materiaal
wacht maar: ik kom, ik kom er aan

een communicerend tribunaal zal zien
waartoe dit leidt of ik verkroppen kan
wat niemand spijt
behalve mij, het waterhoofd te vormen
van een bende ongeordend alfabet

waarvoor ik ga: de paal is breed
de zaal (waarin ik sta) is rond
zij zetten alles op de grond in volle kopjes
zelfbehoud, het lijkt een ongeschreven wet
die zich ontkleedt voor mijn gerief