Een meisje wenkt gestalten
Gestalten I
Tussen de dekens
van mijn waanzinbed
schuift een andere werkelijkheid
in twee gestalten.
Eén omkleeft mijn romp en ledematen
met geelgroene folie. Jaloezie bedekt
mijn lichaam, zoekt in zand
een golvend antwoord: water.
De ander is reflectie, op zwarte
olie drijven ogen als de mijne
uitgehold en afgewend
van wat er speelt rondom.
De tomeloze wind rukt energiek
aan kleding, vormt gebaren,
zet handen aan tot wiekend slaan of
overgeven aan het waaien.
Zo er een God is, zou hij willen redetwisten
of zou hij zich verschuilen in een krachtbron
die ik openen kan; zou hij de stroom zijn?
Gestalten II
Verenigd door sculpturen
(twee)
klink ik dagen vast in roest. Door het water
lijken alle hoofden eender in de storm
van kinderen rondom. Roekeloos
roeren zij in vette ogen; staren in de verte.
Zij merken niet dat zand
rond hun voeten spoelt
een keten vormt met alle andere lagen
- aarde - die ik daar ontdekte.
Gestalten III
zonder achtergrond staan
de roestende mannen
in vertoon dat wegspoelt:
de zee vloeit samen
kinderen graven hem in of uit
vrouwen leggen hun arm
om zijn schouder
mannen zien slechts zichzelf
de zee doorkruist het oor
treitert de jaren ver
strijkt langs wat eens
aan hen toebehoorde
