Zwijgend

De kast laat geluiden toe
de planken kraken
als mijn opa brood snijdt

onder het aanrecht
deel ik stil de kruimels
met een schichtig muisje.

Zijn adem klieft de lucht
knoflookstengels
hangen rond zijn hoofd

vanuit het donker zie ik
kransen, die hem omstralen
als jaren later het witte kussen.

In het zwijgend hout
dat ons uiteindelijk bindt
herken ik stiltes
als ons thuis.